Το Αίμα μου...

Εν λλίο μαλακία να εργοδοτείσαι σε πόστο που - κατ' εμένα τουλάχιστον - κάμνεις λειτούργημα τζαι να μεν είσαι συνεπής.
Εδέχτηκα την περασμένη εβδομάδα τηλέφωνο που την Τράπεζα Αίματος για να με παρακαλέσουν να πάω για αιμοδοσία, μια που είχαν έλλειψη αίματος της κατηγορίας του δικού μου.
-Πότε είστε ανοικτοί κύριε Α?
-Από πρωί μέχρι 7:30 το απόγευμα.
-Ωραία, που είστε?
-Μπλα μπλα μπλα ...
-Α, οκ ευχαριστώ.

Την επομένη, κατά τες 6:oo το απόγευμα λαλώ να πάω.
Οπότε, είτε δεν θυμόμουν ακριβώς τι μου είπε ο κος Α είτε εν μου εξήγησε καλά (έννεν τούτο το θέμα). Αντιλήφτηκα το όταν επήα κανονικά ως το roundabaout της Αλφαμέγα Έγκωμης ( τωρά που είπα Αλφαμέγα να κανονίσω να πάω να δω αν έχουν ERDINGER να γοράσω - θεική μπύρα ) αλλά Τράπεζα Αίματος γιόκ. Φακκώ 2-3 γυρούς, μπαίνω σε άσχετες πολυκατοικίες, θωρώ ταπέλλες αριστερά δεξιά μες τα σκοτεινά, παίζουν μου πουρούες, γίνουμαι ρεζίλι μες τη στράτα αλλά τζαι θυμώνω :
"E κανεί ρα μΑλΑκισ__νη "
τζαι σκέφτουμαι ότι έθελα επίσης να της φωνάξω "πάω να δώκω γαίμα που μπορεί να θέλει κάποιος δικός σου " (με κάποιαν άλφα περηφάνεια !)

Τζαι συνεχίζω τες σκέψεις μου
"Τον μαλάκα τον κο Α... που με έφερεν ? Τι να κάμω?
Τώρα να τους πιάσω τηλέφωνο."
Κάμνω search τες ληφθείσες μου, βρίσκω το τηλ. τους τζαι κτυπώ. Τίποτε. Ξανά κλήση. "Αγγούρκα. Σιγά μεν απαντήσουν. Εδιπλώσαν τα.
Άτε ρε δώκε αλλή μιαν ευκαιρίαν"

Ξανακαλώ. Τίποτε.
"Το κέρατο μου μέσα. Άτε ολάν ποιος τους γ___ !! Να φύω να πάω έσσω που καρτερά η γυναίκα τζαι εν τζαι το μωρό μες τες ιδιοτροπίες . Αλλά όι ρε, εννά τους εύρω να δώκω το γαίμαν μου, εν για καλόν, αφού μπορεί ναν μεγάλη ανάγκη που τ'αλήθκεια, τι φταίει τζείνος ο τραυματίας, ο ασθενής που με χρειάζεται αν τούτοι οι μεσάζοντες υπάλληλοι εν κτηνά?"

Πήαιννε ποτζεί, πήαιννε ποδά, ηύρα τους. Επήα πάνω να γραφτώ. Μια κυρία τζιαμαί στην υποδοχή, κούρασην είσhεν, βαρεμάραν, εν ηξέρω, ούτε με κόφτει. Εγώ θωρώ το αποτέλεσμα. ήταν λυμένη τζαι αδιάφορη θα έλεα, βαρετή κουττούτζιν.
Όσην ώρα καταχωρεί τα στοιχεία μου (κλασσικά να θέλει 5 λεπτά πας το pc για μισού λεπτού κουβέντα, γράφουμεν με το ένα δάκτυλο τίιιικκι...τόοοοοκκο βλέπετε) σκέφτομαι να κάμω έναν έλεγχο.

Πιάνω με τρόπο το κινητό μου να μεν φαίνεται τζαι κάμνω Redial !!!
Οποία έκπληξις !!!
Ντριν ντριν...
ντριν ντριν...
ντριν ντριν...
ντριν ντριν...
Έκλεισα το. Εκατάλαβα. Ξέρετε πόσο σπαστικό ένει να σε γράφουν τζαι σε τούτη την περίπτωση στην παρουσία σου? Έπαιζεν το τηλέφωνο τζαι δεν εσυγκινήτουν. Με τζείνη, με άλλος. "ΓΜΤ κκελλέ σας, γαούρκα..."
"Έσιετε χάρη ρε που κάποιοι συνανθρώποι έχουν ανάγκη τζαι είσαστε μες τη μέση οξά ελάλουν σας "

ΟΠΩΣ ΤΖΑΙ ΝΑ' ΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ.
ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ.
ΕΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑ ΤΟ ΔΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΖΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΖΩΗ
ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ.
ΕΞΑΛΛΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ Ή ΚΑΠΟΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ
ΑΤΟΜΟ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΜΕ