Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

"Έβαλε ο Θεός σημάδι παλικάρι στα Σφακιά και ο πατέρας του στον Άδη ακουσε μια τουφεκιά"

"Μια μέρα μια Παρασκευή
θα πέσω να πεθάνω
και μια Λαμπρή θ’ αναστηθώ
από το χώμα απάνω."
 
 

Αφιέρωμα στον Ψαρόνικο που έφυγε 8 του Φλαβάρη του 1980.

Από μικρός μου άρεσε η φωνή του με τη χαρακτηριστική εκείνη χροιά, την αυθεντικότητα, την ευθύτητα και αμεσότητα που έβγαζε μέσα από τη ψυχή του αυτά που τραγουδούσε. Ο Νίκος Ξυλούρης ήταν σύμβολο αντίστασης τα χρόνια της Χούντας με τα πατριωτικά του τραγούδια. Για μένα αντιπροσωπεύει την απαράμιλλη Κρητική λεβεντιά που όμοια της δεν υπάρχει στον κόσμο. Ο Ξυλούρης πάντα θα είναι επίκαιρος και πάντα θα τον ακούω όταν θέλω να σκεφτώ κάτι βαθύτερο...




"Μάνα κι αν έρθουν οι φίλοι μου
κι αν έρθουν και δικοί μας.
Να μη τους πείς κι απόθανα
να τους βαροκαρδίσεις.

Στρώσε τους τάβλα να γευτούν,
κλίνη να κοιμηθούνε.
Στρώσε τους παραπέζουλα
Να βάλουν τ'άρματά τους
Και σαν ξυπνήσουν το πρωί
και σ' αποχαιρετούνε,
πες του τος πως απόθανα."



Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού,
σβήνω κυλώντας στα νερά.
Ανέβηκα στην κορυφή της συννεφιάς
σαλτάροντας με τις τριχιές
του λιβανιού,
πήρα το δρόμο της σποράς.

Κοιμήθηκα στο προσκεφάλι
του σπαθιού,
είχα τον ύπνο του λαγού.
Αγνάντευα την πυρκαγιά
της θεμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.

Αντάμωσα τον χάρο της ξερολιθιάς,
το άλογο στ' αλώνι να ψυχομαχεί,
πήρα ταγάρι ζητιανιάς.




Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό
και μ' αφήναν νηστικό

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
για τ' αφέντη το φαί

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...
Η οικογένεια του Ξυλούρη ήταν φτωχή και γενικά τα χρόνια εκείνα του 1930 ήταν δύσκολα για τους Ανωγιανούς. Λίγο το λάδι, λίγο το ψωμί, ο τόπος ξερός για να φυτέψεις, να ποτίσεις και το χωριό εντελώς κατεστραμμένο. Σ'; αυτή τη γωνιά της γης ο Νίκος Ξυλούρης κάνει τα πρώτα του βήματα.
Σε νεαρή ηλικία , στην τρίτη μόλις τάξη, παρακαλεί τους γονείς του να του πάρουν μια λύρα και να τον αφήσουν να συνεχίσει την δουλειά του παππού του. Αλλά ο πατέρας του, Γιώργος Ξυλούρης, είναι ανένδοτος, θέλει ο γιος του να μάθει γράμματα και να σπουδάσει. Τελικά όμως ο Νίκος, με τη βοήθεια του δασκάλου του, ο οποίος πίστεψε στο ταλέντο του, καταφέρνει να πείσει τον πατέρα του. Ετσι ένα πρωινό αγοράζει από το Ηράκλειο την πιο όμορφη λύρα. Τα όνειρα του Νίκου παίρνουν σάρκα και οστά. Το τραγούδι γίνεται από εκείνη τη στιγμή ο σκοπός της ζωής του. Κανείς πια δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Αλλά ούτε και ο ίδιος θα μπορούσε να φανταστεί πως με το τραγούδι του θα έφερνε μια μέρα μηνύματα αγάπης και λευτεριάς και θα ξεσήκωνε ολόκληρη την Ελλάδα.
Στα 17 με όπλα τη λύρα και η φωνή του ζητά την ευχή της μάνας του, χαιρετά τα αγρίμια και το Ψηλορείτη και κατεβαίνει στο Ηράκλειο. Εκεί πιάνει δουλειά στο κέντρο "Κάστρο" και με τα λεφτά που παίρνει πληρώνει ίσα ίσα την κάμαρα που είχε νοικιάσει. Ο Ξυλούρης την περίοδο αυτή είχε να αντιμετωπίσει τη μουσική εκείνης της εποχής (ευρωπαϊκά βαλς, ταγκό κ.λ.π) καθώς επίσης και τους μεγάλους λυράρηδες που δεν τον έβλεπαν με καλό μάτι. Τα οικονομικά του δεν πήγαιναν καλά, οι καλοί φίλοι όμως που είχε αποκτήσει στο Ηράκλειο τον βοηθούν οργανώνοντας γλέντια. Ετσι ο Νίκος σιγά -σιγά άρχισε να γίνεται γνωστός στο ευρύ κοινό και να κερδίζει όλο και πιο πολλά χρήματα, βέβαια δεν δούλευε μόνο για τα χρήματα και όπου δεν είχαν να τον πληρώσουν καθόταν με το παραπάνω λέγοντας : "Αυτοί έχουν περισσότερη ανάγκη για να γλεντήσουν".
Την 21η Μαΐου του 1958, ο Νίκος Ξυλούρης παντρεύεται την Μελαμπιανάκη Ουρανία και το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους αποφασίζουν να εγκατασταθούν μαζί στο Ηράκλειο. Ο Νίκος συνεχίζει την ανοδική του πορεία και τον Νοέμβριο του 1958 βγάζει τον πρώτο του δίσκο με την εταιρία "Οντεόν" που έχει τίτλο "Μια μαυροφόρα που περνά". Η αμοιβή του ; 150 δραχμές !! Ο δίσκος είχε επιτυχία και έτσι η εταιρία του τον βοηθάει να κάνει κι άλλους δίσκους, βγάζοντας τον από τις δύσκολες μέρες.
Το 1966 το κράτος επιλέγει και στέλνει τον Νίκο Ξυλούρη σε φολκλορικό διαγωνισμό στο Σαν Ρέμο οπού ανάμεσα από δεκάδες συγκροτήματα ο Ελληνας λυράρης παίρνει το πρώτο βραβείο για την ερμηνεία του στο συρτάκι που έπαιξε με την λύρα.
Το 1967, επί δικτατορίας, ανοίγει στο Ηράκλειο το πρώτο κρητικό κέντρο, τον "Ερωτόκριτο" και τον Απρίλη του 1969 κάνει την πρώτη του επίσημη δοκιμαστική εμφάνιση του στην Αθήνα, στο κέντρο "Κονάκι". Ο κόσμος τον αποθεώνει και ο Νίκος Ξυλούρης αποφασίζει να εγκατασταθεί στην Αθήνα. Κάποιο από τα βράδια ο Νίκος γνωρίζεται με τον σκηνοθέτη και ποιητή Ερρίκο Θαλασσινό και γίνονται αχώριστοι φίλοι. Μέσο του Θαλασσινού γνωρίζει τον μουσικοσυνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο με τον οποίο και συνεργάστηκε. Μετά από ένα χειμώνα επιτυχίας, το καλοκαίρι του ';70 κατεβαίνει στο Ηράκλειο να εργαστεί. Εκείνο το καλοκαίρι γνωρίζεται με τον Τάκη Λαμπρόπουλο, τότε διευθυντή της "Κολούμπια", ο οποίος και του ζητά να συνεργαστούν. Αυτή η συνάντηση αποτέλεσε την αφετηρία για την καριέρα του Νίκου. Το έργο του με τίτλο τα "Ριζίτικα", που τόσο καιρό προσπαθούσε να εκδώσει, γίνεται δίσκος και φιγουράρει στις βιτρίνες των αθηναϊκών καταστημάτων. Αργότερα βραβεύεται για την ερμηνεία στο δίσκο αυτό από την Γαλλική Ακαδημία Σάρλ Κρός αλλά θα πάρει την πρώτη του καλλιτεχνική απογοήτευση αφού στο εξώφυλλο του ξένου δίσκου δεν αναφέρεται καν το όνομα του.
Μετά τα κέντρα και τις μπουάτ, έρχεται το θέατρο. Το καλοκαίρι του 1973 η αξέχαστη Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος ανεβάζουν το "Μεγάλο μας Τσίρκο". Ο Νίκος Ξυλούρης δίνει τον καλύτερο εαυτό του και τα ταμεία δεν προλαβαίνουν να κόβουν εισιτήρια. Η παράσταση μένει σταθμός στην καλλιτεχνική καριέρα του Νίκου.
Ο Νίκος Ξυλούρης ζούσε μεγάλες στιγμές δόξας, αλλά μέσα του ήξερε ότι όλα αυτά δεν θα τα ζούσε για πολύ ακόμα. Η ασθένεια του αιώνα μας (καρκίνος) είχε αναπτυχθεί μέσα του και μέρα με την ημέρα του αφαιρούσε τη ζωή. Τελικά μετά από πολλές προσπάθειες ο Νίκος Ξυλούρης χάνει την άνιση αυτή μάχη στο αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιώς.
 
http://paragwgos.pblogs.gr/2009/04/biografia-nikoy-xyloyrh.html

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ Ο ΞΥΛΟΥΡΗΣ ΠΟΙΟ ΝΑ ΔΙΑΛΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ?
ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΟΜΩΣ ΔΕΔΟΜΕΝΟ :


Πότε θα κάμει ξαστεριά,
πότε θα φλεβαρίσει,

να πάρω το ντουφέκι μου,
την έμορφη πατρόνα,

να κατεβώ στον Ομαλό,
στη στράτα του Μουσούρου,

να κάμω μάνες δίχως γιους,
γυναίκες δίχως άντρες,

να κάμω και μωρά παιδιά,
να κλαιν' δίχως μανάδες,

να κλαιν' τη νύχτα για νερό,
και την αυγή για γάλα,

και τ' αποδιαφωτίσματα
τη δόλια τους τη μάνα...

11 σχόλια:

  1. Ερωτόκριτος με τη φωνή του Ξυλούρη... τι όμορφος συνδιασμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπώ Ξυλούρη!

    Θυμούμαι επήα στην αγαπημένη μου καφετέρια δαμέ στην κρυοχώρα μια φορά που εν είσιε πολλύ κόσμο. ηταν κοντά στις γιορτές των χριστουγέννων. Έπαιζε κάτι ουδέτερο. Μόλις με είδε ο ιδιοκτήτης λαλεί "δώρο για την φίλη μου την ελληνίδα" τζιαι έβαλε ένα σιντί του ξυλούρη. Έπαιξε το ούλλο.
    Εφυα εκστασιασμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ξερεις τι συμβαίνει με τον Ξυλούρη; Ενώ τραγουδούσε περισσότερο αριστερους συνθέτες, φτασαμε στην Κύπρο, οι δεξιοί να έχουν το "Ποτε θα κάνει ξαστεριά" σαν υμνο τους και οι αριστεροί να ακούν το ίδιο τραγούδι και να βγάζουν σπυράκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Mana
    Eίναι, όπως και όλοι οι συνδυασμοί που έχουν "Ξυλούρη" μέσα

    Αππωμένη
    Εν τούτο καμιά φορά (καμιά?) οι ξένοι ξέρουν παραπάνω για μας τζαι τον πολιτισμό μας την ιστορία μας, τα χούγια μας από έμάς τους ίδιους. Μπράβο του πάντως , εχάρηκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. SKonte

    Χμμμ... Κάτι σαν το "Ξύπνα καημένε μου Ραγιά " μια κουβέντα !

    Το "Πότε θα κάνει Ξαστεριά" εκάμαν του ολόκληρες αναλύσεις. Παραδοσιακό τραγούδι ριζίτικο. Μιλά για τους Ριζίτες , ή μάλλον από την πλευρά τους, τότε που τους επιβουλεύονταν οι οχτροί. Τότε που υπερασπίζονταν την ελευθερία τους. Αν ο στίχος ακούγεται σκληρός (που αν ψάξεις τις αναλύσεις και το νόημα δεν είναι), τζείνος που εν του αρέσκει να μεν το ακούει.
    Ας πετάσσει ροδοπέταλα του Τουρκαλλά τζαι να του στρώνει κόκκινο χαλί. Πας τούτη την κουβέντα δεν υποστηρίζω το αντιθετο βέβαια δηλαδή πόλεμο , αλλά αγώνα για τα δίκαια μας.

    Δεξιος - Αριστερός στην Κύπρο τζαι το τι αντιπροσωπεύει η κάθε πλευρά για μένα εν παρεξηγημένες έννοιες, πολύ απλά θεωρώ ΜΑΝΝΟΝ πράμαν να ακολουθεί κάποιος τη σήμερον ημέραν κόμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @skonte
    Οι (ποιοι) δεξιοί και (ποιοι) αριστεροί?
    Παντως, ο Ξυλουρης ειναι μορφη. Το φιλοι κι αδελφια, η μπαλαντα του Κυρ Μεντιου, ο Ερωτοκριτος εχουν μεινει στην ιστορια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πάντα με συγκινεί η φωνή του Ξυλούρη. πολύ όμορφο το ποστ σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Okyalos
    Ποιοι πράγματι? Τζαι ποιοι κεντρώοι? Μασέλλαν ούλλοι πας τη ράσιη μας.

    Ουφ!
    Ευχαριστώ , χαίρομαι που σας άρεσε το ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μα τι τέλεια τραγούδια έβαλες να ακούσουμε!! Έβλεπα κι εγώ χτες ένα αφιέρωμα στον ξύλουρη για την επέτειο του θανάτου του και μου έκανε εντύπωση η ευγένια και η ντροπαλοσύνη του... μεγάλος καλλιτέχνης και σπουδαία φωνή... μας άφησε νεγάλη κληρονομιά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΑΠΌ ΚΑΡΔΙΆΣ..
    ΣΑΝ ΠΕΘΑΝΕ ΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛ ΗΤΑΝ ...ΕΒΑΛΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΗΜΑΔΙ..
    ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΣΤΟΙΧΙΩΝΕΙ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. aytoi pou exoun sto kinito tous ti fatsa tou griva enthousiazontai me to tragoudi. aytoi pou exoun sto kinito tous ti simaia tis kiprou einai aytoi pou tha fonaxoun to pote pote pote. as min tous po dexious kai aristerous.

    ΑπάντησηΔιαγραφή